Je legt in je boek uit dat – omdat dit een oorlog is van weinig tegen veel – deze voornamelijk clandestien gevoerd wordt, als een psychologische oorlog. Het was bekend dat de coronamaatregelen zoals mondmaskers, lockdowns en afstand houden, niet werkten tegen corona, maar wel bekend waren als psychologische oorlogstactieken en martelpraktijken.

Ja, na de Eerste Wereldoorlog kwamen veel soldaten shell-shocked (getraumatiseerd) terug. Wat de psychiaters ontdekten, is dat de soldaten dan heel beïnvloedbaar waren. Ze onderzochten manieren om die staat van schok uit te buiten, niet alleen bij individuen, maar in hele samenlevingen. In de jaren ’60 kwamen ze met het idee van ‘sociale turbulentie’, waarmee je door series van schokken en crises de bevolking op scherp houdt, waardoor ze ontvankelijker worden voor propaganda. Denk bijvoorbeeld aan de olieprijsschok in de jaren ’70 en verschillende valse-vlag terroristische aanvallen, zoals onder Gladio (operaties in Europa waarin geheime diensten onder leiding van de Navo valsevlagaanvallen op de burgerbevolking uitvoerden – red.). In haar boek The shock doctrine gaat Naomi Klein verder in op het misbruik van een schoktoestand. Zij heeft het dan met name over neoliberalistisch beleid en rampenkapitalisme, maar erkent ook dat de technieken die worden toegepast zijn te herleiden tot de CIA’s MKUltra-­experimenten in de jaren ’50 (psychologische onderzoek van de CIA naar hersenspoeling – red.). Deze methoden zijn ook nu weer toegepast. Op het moment van shock kun je allerlei triggerwoorden en -beelden inplanten. In het geval van covid waren de lockdowns het moment van schok, naast andere technieken die bijna honderd jaar teruggaan, zoals isolatie en defamiliarisatie. Defamiliarisatie maakt een wereld die bekend en comfortabel was opeens vreemd en unheimisch. Opeens loopt iedereen rond met maskers en gedraagt zich absurd. Wat eerst normaal was, is opeens surreëel en grotesk. Dat brengt mensen mentaal uit evenwicht.